Pim, pam, pum tengo una pistola,pim, pam, pum que dispara sola,
pim, pam, pum tengo yo un revolver,
pim, pam, pum que dispara doble!
... e os indios e as indias tiñan arcos, machetes, plumas e ata sospeitosos complementos.
Pereiras convertiuse por uns días de febreiro no Far West, lonxano oeste que dicimos por aquí, onde os poboadores oriundos e forasteiros conquistadores loitaban polas terras nunha imposible convivencia que sí conseguiron os nosos veciños e veciñas.
Ao ritmo de Daddy Yankee, Toby Love, Red Nex e o famoso cancan, a coreografía levaba a comanches, vaqueiras, cabareteiros, cactus e demais fauna cara un lado e cara outro para divertimento dos asistentes aos desfiles de Tomiño (venres), Mos (domingo) e O Porriño (sábado, martes, e inda houbo que ir chorar o mércores).
A nosa carroza dividía simétricamente unhas e outras terras incluindo un saloon, unha vivenda india e un cabalo que fixo as delicias dos máis pequenos deseosos de cabalgar e deseosos os pais de retratalos.
Ao final o sangue non chegou ao río, non houbo tiroteados nin aforcados, non se atrapou aos rexidores foraxidos buscados baixo gran recompensa, e os licores dispensados polos apostos cantineros non doblegaron a ninguén ... bailouse, cantouse, riuse...
o próximo ano novas máscaras, mesmas gomas.
No hay comentarios:
Publicar un comentario